Znana każdemu pospolita roślina koniczyna łąkowa, która występuje w Europie na łąkach i pastwiskach, ma wiele zastosowań leczniczych, kosmetycznych, a także jest ważną roślinę pastewną.
W celach leczniczych zbiera główki kwiatów wraz z górnymi liśćmi od maja do września i suszy się na powietrzu w ciemny i przewiewnym miejscu. W ten sposób otrzymuje się ziele koniczyny Herba Trifolli rubri, natomiast ususzone główki kwiatowe, bez szypułek i liści dają surowiec kwiat koniczny Flos Trifolli rubri.
Zastosowanie kosmetyczne i medyczne
koniczyny łąkowej:
Skład chemiczny koniczyny:
- Flawonoidy: m.in. tryfolinę,
- Izoflawonoidy,
- Barwniki antocyjanowe,
- Hipoksantyna,
- Ksantyna,
- Asparginę,
- Tyrozynę,
- Kwas salicylowy,
- Kwas kumarowy,
- 0,03% oleju eterycznego w skład, którego wchodzi: Furfurol, Wit. C,E karoten,
Działanie Czerwonej koniczyny na organizm:
- Właściwości antyoksydacyjne,
- Działanie przeciwnowotworowe,
- Działanie przeciwzapalni,
- Działanie hipoglikemiczne, hamują wchłanianie glukozy z układu pokarmowego, w wyniku syntezy i wydzielania insuliny,
- Działanie moczopędne,
- Działanie wykrztuśne,
- Łagodzą działania menopauzy,
- Przeciwdziałają ostereoporozie,
Zawarte w Koniczynie izoflawonoidy przyczyniły się do łagodzenia
skutków menopauzy. Wraz z wiekiem w organizmie kobiety zachodzi wiele
zmian, m.in. następuje dysfunkcja gruczołów wydzielania wewnętrznego m.in.
jajników, zmniejsza się wydzielanie
estrogenów. Obniżony poziom estrogenów negatywnie wpływa na jędrność naskórka,
skóry właściwej i kolagenu, którego włókna ulegają rozluźnieniu i częściowej
degradacji.
Izoflawanoidy
głównie
genisteina, daidzeina, formononetyna i biochanina A zawarte w czerwonej koniczynie bardzo dobrze wchłaniają się przez skórę
zwiększając ilość i grubość
kolagenu zawartego w skórze. Fitoestrogeny działają znacznie łagodniej w
porównaniu do naturalnego estrogenu.
Ważne jest,
aby kobiety ciężarne omijały preparaty z koniczyną, ponieważ zawarta w niej
genisteina może zwiększyć ryzyko wystąpienia białaczki szpikowej u niemowląt.
Izoflawonoidy
zmniejszają ryzyko chorób układu krwionośnego, zwłaszcza choroby wieńcowej
serca i miażdżycy naczyń krwionośnych. Pod wpływem fitoestrogenów następuje
obniżenie we krwi poziomu całkowitego cholesterolu, lipoprotein o niskiej
gęstości i zmniejszenie lepkości krwi poprawiają mikrokrążenie obwodowe
oraz zmniejszają ryzyko agregacji erytrocytów i płytek krwi w naczyniach
krwionośnych.
Zawarte
w koniczynie kwas kumarowy zaliczany do kwasów fenolowych
charakteryzuje się właściwości antyoksydacyjnymi. Kwasy fenolowe eliminują reaktywne
formy tlenu, przerywając łańcuchową reakcję rodnikową jak również stabilizują wolne
rodniki powstających w reakcjach oksydacyjnych poprzez ich uwodornianie lub
kompleksowanie. Wolne rodniki i aktywne formy tlenu działają ulteniająco zarówno
wewnątrz jak i na zewnątrz organizmu, co może prowadzić do różnych chorób np.
astmy oskrzelowej, cukrzycy, miażdżycy, choroby Parkinsona, zmian nowotworowych.
Koniczynę
łąkową można również stosować w kąpielach w świądzie skóry, wyprysku, trądziku, stanach zapalnych, bliznach
pooperacyjnych, obrzękach po kontuzjach, stłuczeniach skóry w trudno gojących
się ranach, a nawet przy niezbyt rozległych oparzeniach I i II stopnia.
Koniczynę stosuje się również do płukania górnych dróg oddechowych w nieżytach
gardła.
Poniżej podałam kilka przepisów:
Przepis na kąpiel z koniczyną czerwoną
- 100g ziela koniczyny,
- 50g kwiatów lipy,
- 50g ziela krwawnika,
Zalać
całość 3l ciepłej wody, doprowadzić
wywar do wrzenia i odstawić na 5 min.. Przecedzić.
Czas
kąpieli ok. 10-15 min, stosować 1-2 razy w tygodniu. Powyższą
mieszankę można stosowa do mycia głowy ze skłonnością do łupieżu, łojotoku,
nadmiernemu wypadaniu włosów.
Zioła moczopędne z koniczyną:
- 30g ziela koniczyny,
- 30g liści brzozy,
- 20g ziela skrzypu,
- 20 g kłaczy perzu,
Do termosu
wsypać 1 łyżkę ziół zalać 1,5 szklankami wrzącej wody, zamknąć termos i
odstawić na 1 godzinę. Zioła należy
pić pomiędzy posiłkami w 3-4 porcjach w ciągu dnia. Odwar ma zastosowanie przy
niewydolności nerek, w kamienicy moczowej, w dolegliwościach gośćcowych, skazie
moczanowej, i w objawach skórnych.
Nalewka na koniczynie do zastosowań miażdżycy naczyń krwionośnych
- 500ml alkoholu 40%,
- 30g sproszkowanego ziela koniczyny,
- 10g rdestu ptasiego,
- 10g ziela nostrzyka ,
Do
alkoholu dodać zioła pozostawić przez 10 dni często wstrząsając. Przecedzić i przesączyć
przez watę. Pić po 20ml przed obiadem lub przed snem, w miarę potrzeby pod
rozcieńczeniu wodą lub sokiem owocowym przez 3 miesiące potem kurację przerwać
na 10 dni i rozpocząć następny cykl.
Kurację
prowadzi się w miażdżycy naczyń z normalnym ciśnieniem tęczniczym, w objawach
bólu głowy i szumu uszach. Przy odpowiednim przestrzeganiu diety.
Literatura:
1.Ożarowski A., Jaroniewski W. Rośliny lecznicze i ich
praktyczne zastosowanie.
2.Czytelnia medyczna.
3. Autor zdjęć Justyna Zarzecka.
3. Autor zdjęć Justyna Zarzecka.
Bardzo ciekawe informacje :)
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawe informacje :)
OdpowiedzUsuńO matko!!! Dopiero teraz się o tym dowiaduję.A tyle koniczyny już kwitnie.Super wiadomości i przepisy :)
OdpowiedzUsuń